Quinto Antistio Advento Postumio Aquilino (en latín, Quintus Antistius Adventus Postumius Aquilinus) fue un político y militar romano que desarrolló su carrera en la segunda mitad del siglo II, bajo los imperios de Antonino Pío, Lucio Vero y Marco Aurelio.
Natural del municipio Thibilis en Numidia, conocemos buena parte de su carrera a través de una inscripción de su municipio de origen,[1] cuyo desarrollo es el siguiente: [Q(uinto) Antistio Advento] Q(uinti) f(ilio) Quir(ina) Postumio A[q]u[i] lino co(n)s(uli) sacerdoti fetia li leg(ato) Aug(usti) pr(o) pr(aetore) provinc(iae) Ger 4 maniae inferioris leg(ato) Aug(usti) at praetenturam Italiae et Alpium expeditione Germa nica cura(tori) operum locorumq(ue) 8 publicorum leg(ato) Aug(usti) pr(o) pr(aetore) provinc(iae) Arabiae leg(ato) Aug(usti) leg(ionis) VI Ferratae et secundae Ad iutricis translato in eam ex 12 peditione Parthica qua do natus est donis militaribus coronis murali vallari au rea hastis puris tribus ve 16 xillis duobus praetori leg(ato) pr(o) pr(aetore) provinc(iae) Africae tr(ibuno) pl(ebis) se viro eq(uitum) R(omanorum) q(uaestori) pr(o) pr(aetore) provinc(iae) Macedoniae tribuno mil(itum)leg(ionis) I Minervae P(iae) F(idelis) IIIIvir(o) 20 viarum curandarum Sex(tus) Marcius Maximus ob in signem eius in se ben
Como premio, fue nombrado legado de la Legio VI Ferrata, con base en Bostra (Bosra, Siria), capital de la provincia Arabia, cuyo gobierno también le fue asignado a la vez como gobernador; en 167, fue consul suffectus.
175-6, cuyo texto es: Num(ini) Aug(usti) et Gen(io) coh(ortis) I F(idae) Vardullorum c(ivium) R(omanorum) eq(uitatae) oo(miliariae) sub An tistio Adven to leg(ato) Aug(usti) pr(o) p[r(aetore)] F(lavius) Titianus trib(unus) d(e) s(uo) d(edit) Su traducción es: «Al divino espíritu del emperador y al genio de la Cohors I Fida Vardulorum miliaria equitata civium Romanorum,bajo Antistio Advento, legado pro praetore del emperador, el tribuno Flavio Titiano hace esta muestra de su devoción».
Contrajo matrimonio con Novia Crispia,[7] con la que tuvo un hijo llamado Lucio Antistio Burro, consul ordinarius en 181, bajo Cómodo.