Cayo Brutio Presente
Cayo o Gayo Brutio Presente Lucio Fulvio Rústico [a] (en latín: Gaius Bruttius Praesens Lucius Fulvius Rusticus; c.68 - 140) fue un político y militar romano de época antonina.[C(aio) Bruttio L(uci) f(ilio) Pomp(tina) P]raesenti L(ucio) Fulvio Rus/ [tico co(n)s(uli) proco(n)s(uli) prov(inciae) Afri]cae XVvir(o) sacr(is) faciundis cura/ [tori aedium sacrar(um) et operum locoru]mque publicorum leg(ato) pro pr(aetore) / [Imp(eratoris) Caes(aris) Traiani Hadri]ani Aug(usti) provinciae Cappa/ 4 dociae item leg(ato) pro pr(aetore) [Imp(eratoris) C]aesaris Traiani Hadriani / Aug(usti) provinciae Moesiae i[nferior]is leg(ato) pro pr(aetore) Imp(eratoris) Caesar(is) divi Tra/ iani Aug(usti) provinciae Cilic(iae) cur(atori) v[iae] Latinae leg(ato) leg(ionis) VI Ferratae donis mili/ taribus donato ab Imp(eratore) Traiano [Aug(usto) ob bellu]m Parthicum praet(ori) aedil(i) ple(bis) [quaes]/ 8 tor(i) provinciae Hispaniae Baet(icae) [ulteri]oris trib(uno) latic(lavio) leg(ionis) I Minerviae donis / militaribus donat(o) ab Imp(eratore) Aug(usto) ob be[llum Marcommann(icum)] triumviro capitali patr[ono] / d(ecreto) d(ecurionum) Su carrera comenzó dentro del vigintivirato como triunviro capital, para ser después tribuno laticlavio alrededor del año 93 en la Legio I Minervia, acantonada en Germania Inferior,[5] obteniendo condecoraciones al ejercer este cargo, ya que fue trasladado con una vexillatio de la unidad al limes de Danubio para combatir en la campaña panónica de Domiciano, mencionado solamente como Augusto, ya que había sido sometido a damnatio memoriae por el Senado romano tras su asesinato en 96.Terminado su año de servicio en esa provincia, retornó a Roma, donde fue elegido sucesivamente edil plebeyo y pretor.Sin embargo, fallecido Adriano, su sucesor Antonino Pío decidió que compartiese con él el consulado ordinario del año 139,[14][15] con lo que conseguía su segundo consulado, y además, lo nombró Prefecto de la Ciudad, aunque falleció en 140, mientras lo ejercía.[16] Presente pudo haber sido el corresponsal al que Plinio el Joven reprocha haber abandonado la vida pública en tiempos de Trajano para retirarse a sus propiedades de Campania y Lucania.