Ocuparon nichos ecológicos muy variados, desde grandes ramoneadores hasta pequeños excavadores.
Solo dos familias de dicinodontos sobrevivieron a la gran extinción masiva del Pérmico-Triásico, una de las cuales, Lystrosauridae, pronto dio lugar a Kannemeyeridae, que fueron animales grandes, robustos y provistos de pico y se convirtieron en los herbívoros dominantes hasta el Triásico superior, cuando las condiciones ambientales cambiaron (tal vez por aumento de la aridez) y los condujeron a su declive y extinción.
(2009):[2] Biarmosuchia Gorgonopsia Dinocephalia Biseridens Anomocephalus Otsheria Ulemica Suminia Patranomodon Galeops Eodicynodon Cladograma según Kammerer et al.
(2013):[3] Biseridens Anomocephalus Tiarajudens Patranomodon Suminia Otsheria Ulemica Galepus Galechirus Galeops "Eodicynodon" oelofseni Eodicynodon oosthuizeni Colobodectes Lanthanostegus Chelydontops Endothiodon Pristerodon Diictodon Eosimops Prosictodon Robertia Emydops Dicynodontoides Kombuisia Myosaurus Cistecephalus Cistecephaloides Kawingasaurus 12 Keyseria Daqingshanodon Oudenodon Tropidostoma Australobarbarus Odontocyclops Idelesaurus Rhachiocephalus Kitchinganomodon Syops Aulacocephalodon Pelanomodon Geikia elginensis Geikia locusticeps Interpresosaurus Elph Katumbia Gordonia Basilodon Sintocephalus Dicynodon lacerticeps "Dicynodon" huenei Delectosaurus Vivaxosaurus Daptocephalus Dinanomodon Peramodon Jimusaria Turfanodon Euptychognathus Lystrosaurus murrayi "Lystrosaurus" declivus "Lystrosaurus" curvatus "Lystrosaurus" maccaigi "Lystrosaurus" hedini
Kwazulusaurus 20 Angonisaurus Tetragonias Vinceria Shansiodon Rhinodicynodon Dinodontosaurus Shaanbeikannemeyeria Kannemeyeria lophorhinus Kannemeyeria simocephalus Parakannemeyeria Xiyukannemeyeria Dolichuranus Rechnisaurus Uralokannemeyeria Rabidosaurus Sinokannemeyeria Rhadiodromus Wadiasaurus Zambiasaurus Moghreberia Placerias Stahleckeria Eubrachiosaurus Sangusaurus Jachaleria Ischigualastia