Publio Manilio Vopisco Viciniliano

Publio Manilio Vopisco Viciniliano Lucio Elufrio Severo Julio Cuadrato Baso (en latín: Publius Manilius Vopiscus Vicinillianus Lucius Elufrius Severus Iulius Quadratus Bassus) fue un senador romano de rango patricio, que desarrolló su carrera política a finales del siglo I y comienzos del siglo II, bajo los imperios de Nerva, Trajano y Adriano.

Era hijo del poeta Publio Manilio Vopisco, amigo del emperador Domiciano, y de Vibia Vicinilla, nieto de Marco Manilio Vopisco, consul suffectus en 60, bajo Nerón y además fue adoptado por Lucio Elufrio Severo Julio Cuadrato Baso.

Conocemos bien su cursus honorum gracias a una inscripción procedente de Tívoli (Italia),[1]​ apareciendo éste en orden inverso; su texto, de 16 líneas, es el siguiente: Publio Manilio P(ubli) f(ilio) Gal(eria) V[opis]co Vicinilliano L(ucio) Elufrio Severo Iulio Quadrato Basso co(n)s(uli) 4 pontif(ici) flamin(i) praet(ori) quaestori divi Traiani Parthici trib(uno) mil(itum) leg(ionis) IIII Scythic(ae) IIIvir(o) a(uro) a(rgento) a(ere) 8 f(lando) f(eriundo) salio Collino curat(ori) fani Herc(ulis) Vict(oris) N(umerius) Prosius Platanu[s] cum Manilia Eutychi[a] 12 uxore et Vibia Vicinill[a] et Manilis Vopiscano et Attico libe[ris] suis 16 La inscripción fue erigida después de la muerte del emperador Trajano, quien aparece mencionado como divi Traiani Parthici, lo que solamente ocurrió tras su divinización por Adriano en 117.

Inmediatamente después, hacia 100, fue destinado como tribuno laticlavio a la Legio IV Scythica con base en Zeugma en la provincia Syria.

Sus influencias familiares hicieron que fuese nombrado cuestor a propuesta del propio emperador Trajano como candidatus principis.