João Soares de Paiva

João Soares de Paiva[nota 1]​ (c.1140) fue un poeta o trovador y noble portugués, a menudo reconocido como el primer autor del lenguaje literario gallego-portugués.

Por otro lado, pudo haberse escrito entre 1214 y 1216, mientras el pequeño rey Jaime I estaba en Monzón, pero las buenas relaciones de Jaime con Sancho parecen indicar que el incidente debió ocurrir más bien durante el reinado de Pedro.

Antes sería imposible porque ambos reinos, junto a Castilla estaban preparándose para la batalla/cruzada de Las Navas, y de haber entrado Sancho en Aragón se habría resquebrajado la coalición.

La incursión de tropas navarras en Aragón se produjo tras la muerte de Pedro II, ya que Sancho le había prestado 20.000 maravedíes con la garantía prendaria de varias plazas y castillos, y al morir el deudor obviamente Sancho ejecutó la garantía, tomando las plazas en prenda legítimamente.

Agora faz isso o senhor de Navarra,pois em Provença é o rei de Aragão;não têm medo, nem do seu pico, nem à sua Marraem Tarazona, nem que está perto;não têm medo de lhes colocar aríetese serão rir muito Inzura e Darren;mas, se Deus traz o senhor de Monçãoestou certo de que lhes destruirá a bacia.Se o bom Rei lhes arrasa a Escudela,que de Pamplona ouvistes chamar,mal ficará o outro em Tudela,não tem outra coisa de que se preocupar:pois verá o bom Rei em acampamentoe destruir até o burgo de Estella:verás sofrer os navarros e ao senhorque a todos comanda.Quando o senhor sai de Tudela, lançaele a sua hoste e todo o seu poder;bem sofrem aí de sacrifício e de pena,pois saem para roubos e voltam correndo;o Rei procura, como perito,que não amanheça em terra alheia,e de onde partiu, ele torna a dormir,o almoço ou então o jantar.Traducción libre al portugués de la cantigaOra faz ost’o senhor de Navarra, João Soares de Paiva Ora faz ost’o senhor de Navarra,pois en Proenç’est’el-Rei d’Aragon;non lh’an medo de pico nen de marrraTarraçona, pero vezinhos son;nen an medo de lhis poer boçone riir-s’an muit’Endurra e Darra;mais, se Deus traj’o senhor de Monçonben mi cuid’eu que a cunca lhis varra.Se lh’o bon Rei varrê-la escudelaque de Pamplona oístes nomear,mal ficará aquest’outr’en Todela,que al non á a que olhos alçar:ca verrá i o bon Rei sejornare destruir atá burgo d’Estela:e veredes Navarros lazerare o senhor que os todos caudela.Quand’el-Rei sal de Todela, estrëaele sa ost’e todo seu poder;ben sofren i de trabalh’e de pëa,ca van a furt’e tornan-s’en correr;guarda-s’el-Rei, comde de bon saber,que o non filhe a luz en terra alhëa,e onde sal, i s’ar torn’a jazerao jantar ou se on aa cëa.Versión original, en gallego-portugués, de la cantigaOra faz ost’o senhor de Navarra, João Soares de Paiva