stringtranslate.com

Juan Tornike

John Tornike ( georgiano : იოანე თორნიკე , romanizado : ioane tornik'e ; griego : Ιωάννης Τορνίκιος ), también conocido como Tornike Eristavi ( georgiano : თორნიკე ერისთავი ; murió en 985) fue un general y monje georgiano retirado que llegó a ser más conocido como fundador del antiguo monasterio ortodoxo georgiano de Iviron en el Monte Athos, en la actual Grecia nororiental .

Vida

Tornike provenía de una notable familia noble georgiana y estaba en los círculos inmediatos de la dinastía gobernante de los Bagrationi . Su padre, Chordvaneli, había estado en la comitiva del príncipe georgiano Ashot II Kuropalates , quien había visitado al emperador bizantino Constantino Porphyrogennetos en Constantinopla en c. 950. Tres de sus sobrinos tenían carreras militares y uno de ellos, Varazvache, ocupó un puesto de katepano (gobernador militar) del importante puesto avanzado oriental bizantino de Edesa en 1037-8.

Tornike tuvo una carrera militar y cortesana muy exitosa (específicamente fue eristavi , un equivalente georgiano de strategos ) bajo la dinastía georgiana Bagratid y también obtuvo el título bizantino de patrikios . Renunció a su cargo como general del príncipe georgiano David III de Tao en c. 963 y, bajo el nombre de Ioane (Ioannis o Juan), se retiró a la Laura de Atanasio en el Monte Athos . A principios de la década de 970, se le unieron otro oficial georgiano retirado, Ioane , y su hijo Ek'vt'ime .

En 976, estalló una rebelión en las provincias asiáticas del Imperio bizantino liderada por Bardas Skleros , la mayor convulsión del reinado temprano del emperador Basilio II . Skleros había ganado una serie de batallas contra el entonces leal general Bardas Phokas y marchó desde el este a través de Anatolia hasta Constantinopla. Basilio convocó a Juan-Tornike a su capital para mediar en la alianza con David III de Tao , una medida que parecía necesaria para salvar la situación. El monje aceptó de mala gana, persuadido principalmente por sus compañeros monjes de que sería en el mejor interés de la comunidad de Athos que obedeciera la orden imperial. David respondió enérgicamente y confió a su antiguo general el mando de unos 12.000 soldados de caballería georgianos enviados para reforzar el ejército imperial. La batalla decisiva se libró en Pankalia, cerca de Cesarea, el 24 de marzo de 979 y resultó en la aplastante derrota de los rebeldes.

Fundación del monasterio de Iviron

Manuscrito Nuskhuri de la colección de Juan Tornike del Monasterio de Iviron , siglo X.

En recompensa por su apoyo, David fue premiado con la administración vitalicia de las extensas tierras del noreste de Anatolia, mientras que a Juan Tornike se le concedió el título de synkellos (asistente del patriarca de Constantinopla ). Más importante aún, el monje general victorioso regresó a Athos cargado con el botín de guerra, "objetos preciosos" y doce kentenarios (1200 libras ) de oro, que permitieron a los georgianos establecer su propia casa en Athos, llamada Iviron . Aunque ahora está poblado por griegos , el monasterio es conocido hasta el día de hoy con el apelativo griego Iviron , "de los íberos ", es decir, georgianos. El emperador también lo colmó de tierras y privilegios, le concedió subsidios y exención de impuestos. La nueva casa monástica, destinada a convertirse en un centro vibrante de la cultura ortodoxa georgiana, fue dirigida conjuntamente por Juan-Tornike como ktetor (fundador) y su amigo Juan el Ibérico como hegoumenos (abad).

Referencias

  1. Morris, R. (2002), Monjes y laicos en Bizancio , 843–1118, Cambridge University Press (Reino Unido), ISBN  0-521-26558-4 , pp. 85–6
  2. Peelers P. Un Colophon georgien de Thornik le moine // Analecta Bollandiana, 1932–50
  3. ბოგვერაძე ა., ქსე, ტ. 4, გვ. 695, თბ., 1979
  4. გიორგი მთაწმიდელი, ცხორებაი იოვანესი და ეფთვ იმესი, ძველი ქართული აგიოგრაფიული ლიტერატურის ძეგლები, II, ილია აბულაძის რედაქტორ ობით, თბილისი, 1967;
  5. მატიანე ქართლისაი, ქართლის ცხოვრება, yo, ს. ყაუხჩიშვილის რედაქტორობით. თბილისი, 1955;
  6. სუმბატ დავითის ძის ქრონიკა ტაო-კლარჯეთის ბაგ რატიონთა შესახებ, ე. თაყაიშვილის გამოცემა/მასალები საქართველოსა და კავკასიის ისტორიისათვის. ნაკვ. 27, თბილისი, 1949;
  7. ბატონიშვილი ვახუშტი, აღწერა სამეფოსა ელოსა, ქართლის ცხოვრება, IV, ს. ყაუხჩიშვილის გამოცემა, თბილისი, 1973;
  8. თ. ჟორდანია, ქრონიკები, I, 1893;
  9. გეორგიკა. ბიზანტიელი მწერლების ცნობები საქართველოს შე სახებ, ს. ყაუხჩიშვილის გამოცემა, IV -V, თბილისი, 1963; VI, 1966; Анна Комнина. «Alexiada».1965
  10. სუმბატ სპარაპეტი. ჟამთააღმწერლობა, ერევანი, 1954 (სომხურ ენაზე).
  11. ივ. ჯავახიშვილი, ქართველი ერის ისტორია, II. თბილისი, 1948;
  12. ნ. ბერძენიშვილი, ივ. ჯავახიშვილი, ს. ჯანაშია, საქართველოს ისტორია, ნაწილი I, 1948;
  13. ე. მეტრეველი, ნარკვევები ათონის კულტურულ-საგანმ ანათლებლო კერის ისტორიიდან, თბილისი, 1996;
  14. ც. ქურციკიძე, ათონზე გადაწერილი ერთი ხელნაწერის შესახებ, კრებული “მწიგნობარი” თბილისი, 1980;
  15. ე. ცაგარეიშვილი, ზოგი რამ დავით კურაპალატის სახ ელმწიფოებრივ-პოლიტიკური მოღვაწეობის შესახებ, “მრავალტავი”, XX, თბილისი, 2003;
  16. Православная энциклопедия. Под редакцией патриарха Московского и всея Руси Алексея II. т.III, Moscú, 2001;
  17. Н. Ломори. К истории восстания Варды Склира, თსუ შრომები #67
  18. С.Н. Джанашия, Об одном примере искажения historia histórica правды, Тб. 1947

Enlaces externos