Trei culori cunosc pe lume, Amintind de-un brav popor, Ce-i viteaz, cu vechi renume, În luptă triumfător.
Multe secole luptară Străbunii noștri eroi, Să trăim stăpîni în țară, Ziditori ai lumii noi.
[4][5] Трей кꙋлорй кꙋноск пе лꙋме, Аминтинд де-ꙋн брав попор, Че-й витѣз, кꙋ векь ренꙋме, Ꙟ҆ лꙋптъ тріꙋмфътор.
Roșu-i focul ce-mi străbate, Inima-mi plină de dor Pentru sânta libertate Și al patriei amor.
Auriu ca mândrul soare Fi-va'l nostru viitor Pururea'n eternă floare Și cu luci netrecător
Iar albastrul e credința Pentru nație ce-oi nutrim Credincioși fără schimbare Pân' la moarte o să-i fim
Рошꙋ-й фокꙋл че-мй стръбате, Инма-мй плинъ де дор Пентрꙋ сѫнта либертате Ши ал патріей амор.
Аꙋрю ка мѫндрꙋл соаре Фи-ва'л нострꙋ вийтор Пꙋрꙋрѣ'н єтернъ флоаре Ши кꙋ лꙋчь нетрекътор
Ꙗр албастрꙋл є крединца Пентрꙋ націе ке-ой нꙋтрим Крединкіошй фъръ скимбаре Пѫн' ла моарте ѡ съ-й фим
Ꙗр кѫнд, фрацилор, м'ой дꙋке Де ла вой ш'ой фи съ мор Пе мормѫнт, атꙋнчй съ-мй пꙋнецй Мѫндрꙋл нострꙋ триколор.
Ιαρ κυνδ, φρατζιλορ, μ'οι δουκ̇ε Δε λα ϝοι σ̇'οι φι σε̱ μορ Πε μορμυντ, ατουνκ̇ σε̱-μι πουνετζι Μυνδρουλ νοστρου τρικολορ.