En la Edad Media se le conocía como «Cuculla[1]» o "Cogulla", en referencia a la capucha del hábito que usan los monjes.
Dercertius es una deidad que se encontramos en distintos sitios de la antigua Lusitania y Galaica[4].
Cerca se encontró también otra piedra, hoy perdida, dedicada a una divinidad llamada Obiona (CIL II, 5808).
Y "Dercetius" el numen tutelar (divinidad protectora) de ese monte, tal vez un dios uranio con asiento en las montañas[6].
S. Emiliani (4), al que el santo se retiró a meditar y orar: Hic ubi pervenit ad remotiora Dercetii montis secreta, culminique eius, quantum qualitas coeli silvaque sinebant, propinquus, ac collibus hospes effectus, consortio hominum privatus, angelorum solummodo fungebatur consolationibus, quadragesimis ibi habitans annorum recursibus.