Montazgo

Este derecho o paga de tributo, no menos en uno que en otro caso, se llamaba Contribución o Escritura pero con bastante disímil significación porque en el primero se entendía por Escritura aquel contrato que celebraban el Publicano o Escribano y el Pastor, obligándose éste a prestar cierta suma por cada cabeza.

Refiere lo dicho el eruditísimo Justo Lipsio(i), ibi: Scripturarius ager publicus appellatur, in quo ut pecora pascantur, certum aes est, quia publicanus, scribendo conficit rationem cum pastore.

Y expresando lo que debía contribuirse por cada uno de ellos, manifiesta que consistía en algún cierto precio el derecho de los pastos: in pastionibus autem certum pretium definiebant (Romani) in capita minoris pecoris, majorisque.

En el segundo caso, se significaba la razón o apunte que servía de regla para proceder a la cobranza de los derechos debidos por el tránsito del ganado.

Esta inteligencia la convence el nombre que se atribuye y con que se explicaba este género de contribución, llamándose con la voz griega Aλαβαρχuα , alabarchia, que significa escritura ab αλαβα attramentum y los Jueces a quien tocaba el conocimiento de esta causa A'λαβαρχηs.

Favorece este pensamiento lo que expone el gran Cujacio, tratando de una Ley del Código.