Jerónimo Llamas (San Clemente (Cuenca), c. 1554-Valderas, 1611) fue un monje cisterciense y teólogo español.
Muy joven ingresó en el Monasterio de Santa María de Carracedo (León) del que en 1593 fue hecho abad.
No obstante, y por razones no bien aclaradas, pronto fue depuesto del cargo por el capítulo de consiliarios, sentencia confirmada por el capítulo general.
[1] De Carracedo pasó a Madrid, donde al parecer gozó de fama como predicador y dio a la imprenta un tratado de teología moral para confesores titulado Methodus curationis animorum: quatuor partibus, distincta, in qua totius Theologiae moralis doctrinae perstringuntur, editado en Madrid por Pedro Madrigal en 1600 y reimpreso como Summa eecclesiastica, sive instructio confessariorum & poenitentium absolutissima, in quatuor partes distincta en Maguncia, por Balthasar Lippius, 1605, y en Brescia, por Jacobo y Bartolomeo Fontanam, 1606.
[4] Volvió a Carracedo donde, según fray Ángel Manrique y Cipriano Henríquez, cronistas de la Orden, vivió con fama de santidad —incluso se le atribuye un supuesto caso de bilocación— y falleció tras larga enfermedad el 2 de abril de 1611 en Valderas, pueblo cercano a Carracedo, al que se le había pedido acudiese a predicar.