54°08′10″N 0°22′36″O / 54.136067°N 0.376626°W / 54.136067; -0,376626 (Willy Howe)
Willy Howe (también Willey-Hou ) es un túmulo en Yorkshire Wolds , East Riding de Yorkshire , Inglaterra.
Willy Howe es un gran túmulo redondo de 7,5 m (25 pies) de altura, ubicado entre Wold Newton y Burton Fleming en la parroquia civil de Thwing . [1] Se ha registrado que el montículo fue excavado varias veces: por Lord Londesborough en 1857; [2] [3] y por el canónigo William Greenwell en 1887. [2] [4] Ninguno de los dos encontró entierros ni ajuar funerario; Greenwell encontró una característica que se aproxima a una tumba poco profunda. [5]
La estructura tiene un espacio central, resultado de las excavaciones del siglo XIX; además, una rampa de movimiento de tierras creada como parte de las excavaciones de Greenwell también ha modificado el sitio. Se ha especulado sobre su uso como Thingsstead durante el período medieval. [2]
Willy Howe está registrado en la Lista del Patrimonio Nacional de Inglaterra como Monumento Programado . Su número de entrada en la lista es 1008040. [6]
Thomas Wright atribuyó el túmulo a la ubicación de un cuento popular registrado por Guillermo de Newburgh en el siglo XII: [7] la leyenda cuenta que un hombre que regresaba a casa más allá del túmulo por la noche se sorprendió al escuchar sonidos de banquete, alegría y cantos que emanaban desde el montículo. Al acercarse al montículo, las hadas le ofrecieron una copa de bebida, pero desconfiando de la naturaleza de la bebida ofrecida, vació la copa y se fue en su caballo con la copa, perseguido por los habitantes del montículo. Según la historia, el recipiente tenía una forma y un color inusuales y finalmente pasó a manos de Enrique I y más tarde de otros reyes. [8] [9] [nota 1] Al menos otros dos cuentos de hadas se han atribuido al montículo, uno de un cofre del tesoro inamovible y el otro de una novia hada que deposita oro para su amante humano. [11]
Ex hoc vico rusticus quidam ad salutandum amicum in proximo vico commorantem profectus, multa jam nocte minus sobrius remeabat. Et ecce, de proximo tumulo quem saepius vidi, et duobus vel tribus stadiis a vico abest, voces cantantium, et quasi festivo convivantium audivit. Miratus quinam in loco illo solemnibus gaudiis intempestae noctis silentium rumperent, hoc ipsum curiosius inspicere voluit, vidensque in latere tumuli januam patentem, accessit et introspexit, viditque domum amplam, et luminosam, plenamque discumbentibus, tam viris quam faeminis, tanquam ad solemnes epulas. Unus autem ministrantium aspiciens stantem ad ostium, obtulit ei poculum. Quo ille Accepto consulta noluit bibere, sed effuso contento et continente retento concitus abiit; factoque tumultu in convivio pro sublatione vasculi, et persequentibus eum convivis, pernicitate jumenti quo vehebatur evasit, et in vicum cum insigni se praeda recepit. Denique hoc vasculum materice incognitas, coloris insoliti, et formae inusitatae, Henrico seniori Anglorum regi pro magno munere oblatum est, ac deinde fratri reginse, David scilicet regi Scottorum, contraditum, annis plurimis in thesauris Scotiae serratum est: et ante annos aliquot, sicut veraci Relación cognovimus, Henrico secundo illud aspicere cupienti a rege Scottorum Willelmo resignatum est
{{cite book}}
: Mantenimiento CS1: varios nombres: lista de autores ( enlace ) Mantenimiento CS1: nombres numéricos: lista de autores ( enlace )