El Shikshashtakam ( IAST : Śikṣāṣṭakam ) es una oración hindú Gaudiya Vaishnava del siglo XVI de ocho versos compuestos en idioma sánscrito . Son los únicos versos que quedan escritos personalmente por Chaitanya Mahaprabhu (1486 – 1534) [1] y la mayor parte de su filosofía fue codificada por sus discípulos principales, conocidos como los Seis Goswamis de Vrindavan . [2] El Shikshashtakam se cita en el Chaitanya Charitamrita , [3] La biografía de Krishnadasa Kaviraja Goswami sobre Chaitanya Mahaprabhu, escrita en bengalí. El nombre de la oración proviene de las palabras sánscritas Śikṣā , que significa 'instrucción', y aṣṭaka , que significa 'que consta de ocho partes', es decir, estrofas. Se cree que las enseñanzas contenidas en los ocho versos contienen la esencia de todas las enseñanzas sobre Bhakti yoga dentro de la tradición Gaudiya.
Los primeros ocho versos de lo siguiente son el texto completo del Shikshashtakam, escrito en sánscrito por Sri Chaitanya Mahaprabhu. Se encuentran en el Sri Chaitanya Charitamrita de Krishnadasa Kaviraja (Antya-līlā, capítulo 20, versos 12, 16, 21, 29, 32, 36, 39 y 47). [4] El verso final es una cita bengalí del Sri Chaitanya Charitamrita, Antya-līlā 20.65; no es parte del Shikshashtakam real, pero a menudo se agrega al final cuando se recita, describiendo el resultado de recitar fielmente el Shikshashtakam. [5] [6]
ceto-darpaṇa-mārjanaṁ bhava-mahā-dāvāgni-nirvāpaṇaṁ
śreyaḥ-kairava-candrikā-vitaraṇaṁ vidyā-vadhū-jīvanam
ānandāmbudhi-vardhanaḿ prati-padaṁ pūrṇāmṛtāsvādanaṁ
sarvātma-snapanaṁ paraṁ vijayate śrī-kṛṣṇa-saṅkīrtanam
चेतो-दर्पण-मार्जनं भव-महा-दावाग्नि-निर्वापणं
श्रेयः-कैरव-चन्द्रिका-वितरणं विद्या-वधू-जीवन म्
आनन्दाम्बुधि-वर्धनं प्रति-पदं पूर्णामृतास्व ादनं
सर्वात्म-स्नपनं परं विजयते श्री-कृष्ण-सङ्कीर ्तनम्
Literal:
Gloria al sankirtana Shri Krishna (canto congregacional de los santos nombres del Señor), que limpia el corazón de todo el polvo acumulado durante años y apaga el fuego de la vida condicional, del nacimiento y la muerte repetidos. Ese movimiento de sankirtana es la principal bendición para la humanidad en general porque difunde los rayos de la luna de bendición. Es la vida de todo conocimiento trascendental. Aumenta el océano de bienaventuranza trascendental y nos permite saborear plenamente el néctar por el que siempre estamos ansiosos.
nāmnām akāri bahudhā nija-sarva-śaktis
tatrārpitā niyamitaḥ smaraṇe na kālaḥ
etādṛśī tava kṛpā bhagavan mamapi
durdaivam īdṛśam ihājani nānurāgaḥ
नाम्नामकारि बहुधा निज-सर्व-शक्तिस्
तत्रार्पिता नियमितः स्मरणे न कालः
एतादृशी तव कृपा भगवन्ममापि
दुर्दैवमीदृशमिहाजनि नानुरागः ॥२॥
Literal: En tus nombres (divinos) se manifiestan varios tipos de potencias plenas (shaktis) allí otorgadas, sin reglas según el tiempo para recordarlas, oh Señor, eres tan misericordioso, pero es mi desgracia aquí que no tengo anuraga ( interés) en esos nombres.
tṛṇād api sunīcena
taror api sahiṣṇuna
amāninā mānadena
kīrtanīyaḥ sadā hariḥ
तृणादऽपि सुनीचेन
तरोरऽपि सहिष्णुना
अमानिना मानदेन
कीर्तनीयः सदा हरिः ॥३॥
Literal:
Considerándose a sí mismo más bajo que la paja, más tolerante que un árbol, dando honor a aquellos que carecen de honor, siempre haga kirtana de hari.
na dhanaḿ na janaḿ na sundarīḿ
kavitāḿ vā jagadīśa kāmaye
mamá janmani janmanīśvare
bhavatād bhaktir ahaitukī tvayi
न धनं न जनं न सुन्दरीं
कवितां वा जगदीश कामये
मम जन्मनि जन्मनीश्वरे
भवताद् भक्तिर् अहैतुकी त्वयि ॥४॥
Literal:
No deseo riquezas, ni seguidores, ni belleza ni elogios poéticos; En nacimiento tras nacimiento, que haya devoción sin motivo hacia ti, oh Ishvara.
Alternativamente:
Oh Señor del Universo, no deseo riquezas, seguidores, mujeres hermosas, ni el lenguaje florido de los vedas; déjame tener sólo devoción sin causa hacia ti, nacimiento tras nacimiento.
ayi nanda-tanūja kińkaraḿ
patitaḿ māḿ viṣame bhavāmbudhau
kṛpayā tava pāda-pańkaja-
sthita-dhūlī-sadṛśaḿ vicintaya
अयि नन्द-तनुज किङ्करं
पतितं मां विषमे भवाम्बुधौ
कृपया तव पाद-पङ्कज-
स्थित-धूली-सदृशं विचिन्तय ॥५॥
Literal:
Oh hijo de nanda, sirviente de mí caído en el veneno del océano de la existencia material, por tu misericordia (kripa) considérame como una partícula de polvo a tus pies de loto.
nayanaṁ galadaśrudhārayā vadanaṁ gadagadaruddhayā girā. pulakairnicitaṁ vapuḥ kadā tava nāma-grahaṇē bhaviṣyati
नयनं गलदश्रुधारया वदनं गदगदरुद्धया गिरा। पुलकैर्निचितं वपुः कदा तव नाम-ग्रहणे भविष्यत ि॥६॥
Literal:
Con ojos llenos de lágrimas, voz entrecortada, palabras ahogadas, con sentimientos de éxtasis en el cuerpo, ¿cuándo podré cantar tu (divino) nombre?
yugāyitaḿ nimeṣeṇa
cakṣuṣā prāvṛṣāyitam
śūnyāyitaḿ jagat sarvaḿ
govinda-viraheṇa me
युगायितं निमेषेण
चक्षुषा प्रावृषायितम्
शून्यायितं जगत्सर्वं
गोविन्द-विरहेण मे ॥७॥
Literal:
momento comparable a yuga, ojos llenos de lágrimas, el mundo entero me parece vacío en la separación de govinda
āśliṣya vā pāda-ratāḿ pinaṣṭu mām
adarśanān marma-hatāḿ karotu vā
yathā tathā vā vidadhātu lampaṭo
mat-prāṇa-nāthas tu sa eva nāparaḥ
आश्लिष्य वा पाद-रतां पिनष्टु माम्
अदर्शनान्मर्म-हताम् करोतु वा
यथा तथा वा विदधातु लम्पटो
मत्प्राण-नाथस्तु स एव नापरः ॥८॥
Literal:
abrazándome con arrobamiento o pisoteándome con los pies, o rompiéndome el corazón al no concederme la visión, o coqueteando aquí y allá como estaba destinado, el dueño de mi vida es él, en verdad ningún otro.
Este verso sigue a los 8 versos escritos por Chaitanya en el Śrī Caitanya-caritāmṛta:
prabhura 'śikṣāṣṭaka'-śloka yei paḍe, śune kṛṣṇe prema-bhakti tāra bāḍe cenar-cenar
Si alguien recita o escucha estos ocho versos de instrucción de Śrī Caitanya Mahāprabhu, su amor extático y su devoción (prema-bhakti) por Kṛṣṇa aumentan día a día. [7]