Marin Stoyanov Drinov ( en búlgaro , Марин Стоянов Дринов ; en ruso , Марин Степанович Дринов ; 20 de octubre de 1838 - 13 de marzo de 1906) fue un historiador y filólogo búlgaro del período del Renacimiento nacional que vivió y trabajó en Rusia durante la mayor parte de su vida. [1]
Fue uno de los creadores de la historiografía búlgara. [2] Drinov fue miembro fundador de la Academia Búlgara de Ciencias (entonces Sociedad Literaria Búlgara), así como su primer presidente.
Biografía
Drinov nació en Panagyurishte en 1838. Partió hacia Rusia en 1858 para continuar su educación. Estudió historia y filología en Kiev y en la Universidad Estatal de Moscú , viajó y trabajó en Austria e Italia entre 1865 y 1871. En 1869, se convirtió en uno de los cofundadores y miembro activo de la Sociedad Literaria Búlgara. Drinov obtuvo una maestría y se convirtió en lector de eslavística en la Universidad de Járkov , comenzando a trabajar como profesor regular a fines de 1876.
Durante el gobierno ruso de Bulgaria (1878-1879), Drinov fue ministro de Educación Popular y Asuntos Espirituales. Marin Drinov, que participó activamente en la organización del recién liberado Estado búlgaro, es conocido como uno de los autores de la Constitución de Tarnovo , la persona que propuso Sofía en lugar de Tarnovo (favorecida por los diplomáticos austríacos) como nueva capital búlgara y la persona que introdujo la edición estandarizada de 32 letras del alfabeto cirílico que se utilizó en Bulgaria hasta la reforma ortográfica de 1945. Desempeñó un papel decisivo en la estandarización de la lengua búlgara. Ya en 1870 rechazó la propuesta de Shapkarev de una base mixta de búlgaro oriental y occidental/macedonio de la lengua estándar, afirmando en su artículo en el periódico Makedoniya: "Semejante ensamblaje artificial de lengua escrita es algo imposible, inalcanzable y nunca oído". [3] [4] [5] Esta posición de Drinov ha sido criticada por algunos lingüistas búlgaros modernos como Blagoy Shklifov . [6]
Drinov vivió en Járkov a partir de 1881 y continuó con su actividad científica y educativa hasta el final de su vida. Murió en la ciudad el 13 de marzo de 1906, después de una larga lucha contra la tuberculosis .
^ Bourchier, James David (1911). "Bulgaria/Lenguaje" . En Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica . Vol. 04 (11.ª ed.). Cambridge University Press. pp. 784–786, véase página 786. ...y Marin Drinoff, un eslavista de gran reputación, han escrito obras históricas....
^ Crampton, RJ (2005). Una breve historia de Bulgaria (2.ª ed.). Cambridge, Nueva York, Melbourne, Madrid, Ciudad del Cabo, Singapur, São Paulo: Cambridge University Press. pág. 48.
^ Makedoniya 31 de julio de 1870
^ Tchavdar Marinov. En defensa de la lengua nativa: la estandarización de la lengua macedonia y las controversias lingüísticas entre Bulgaria y Macedonia. en Historias entrelazadas de los Balcanes - Volumen uno. DOI: https://doi.org/10.1163/9789004250765_010 p. 443
^ Благой Шклифов, За разширението на диалектната основа на българския книжовен език и неговото обновление. "Македонската" азбука и книжовна норма са нелегитимни, дружество "Огнище", Sofía, 2003 г. . стр. 7-10.
^ Благой Шклифов, За разширението на диалектната основа на българския книжовен език и неговото обновление. "Македонската" азбука и книжовна норма са нелегитимни, дружество "Огнище", Sofía, 2003 г. . стр. 7-10.
↑ «Estatuto de la condecoración de honor Marin Drinov de la Academia de Ciencias de Bulgaria» (PDF) . Academia de Ciencias de Bulgaria . 12 de junio de 1996. Consultado el 21 de marzo de 2019 .
Literatura
Дринов, М. Поглед върху произхождението на българския народ y началото на българската история. Пловдив-Русчук-Велес, 1869
Дринов, М. Исторически преглед на Българската църква от самото ѝ начало и до днес. Viena, 1869
Заселение Балканскаго полуострова славянами (1872)
Южные славяне и Византия в Х веке (1876)
Дринов, М. Новый церковно-славянский памятник с упоминанием о славянских первоучителях. – Журнал Министерства Народного Просвящения, Ч. 238. Sankt-Peterburg, 1885, 174-206 (отд. отп.)
Дринов, М. О некоторых трудах Димитрия Хоматиана, как историческом материале. I. – Византийский временник, Т. Yo (1894), 319-340
Дринов, М. О некоторых трудах Димитрия Хоматиана, как историческом материале. II. – Византийский временник, Т. II (1895), 1-23
Дринов, М. Съчинения. Т. III. С., 1915
Дринов, М. Избрани съчинения . Т. I-II. Под ред. en Ivan Дуйчев, Sofía, 1971
Bibliografía
Universidad Imperial de Moscú: 1755-1917: diccionario enciclopédico . Moscú: Enciclopedia política rusa (ROSSPEN). 2010. p. 223. ISBN 978-5-8243-1429-8– vía A. Andreev, D. Tsygankov.
Сборниче за юбилея на професора Марин С. Дринов 1869-1899. Нареди и издаде Българското книжовно дружество в Sofiya. С., 1900
Изследвания в чест на Марин Стоянов Дринов . Sofía, 1960.
Кирило-Методиевска енциклопедия . Т. I. София, 1985, 614-616.
Gjuzelev, V. Marin Drinov (1838-1906) - Begründer der bulgarischen Slawistik und Mediävistik , Palaeobulgarica, XVII (1993), № 4, 107-126.
Enlaces externos
Artículo de Nikola Filipov sobre Marin Drinov (en búlgaro)