Varesino , Varesotto o Bosin (del nombre de los narradores; véase bosinada ) es un dialecto de la lengua lombarda occidental hablado en la provincia central de Varese . En la parte norte se habla más ticinese que bosin. En el lado sur se habla más Bustocco .
Ta sa regordat – ra mè Luzzietta
Ra pruma volta – ca s'hemm parlaa?...
L'eva la festa – dra Schiranetta...
S'hemm trovaa insemma – là in sul segraa
Gh'evat ra vesta – tutta infiorava...
Par datt ra mœusta – t'ho pizzigaa...
Set vugnùa rossa – mi ta vardava...
M'het dai 'na s'giaffa – mi l'ho ciappaa.. .
Ma la tò sciampa – l'eva tant bella
Che in su ra faccia – l'ha mia fai maa...
Ra pâs l'hemm faia – cont la pommella,
Pessitt, gazzosa – zuccor firaa...
T'ho tœuj dò zòccor – con su ra galla...
Ra mè parolla – ti l'het 'cettaa...
(Gh'eva da scorta – tre vacch in stalla)
E dopo Pasqua – sa s'hemm sposaa.. .
Mò ti set veggia – ra mè Luzzietta,
E mi, a fa 'r màrtor – sont giò da straa...
Ma quand ca vedi – ra Schiranetta
Senti anmò i stréppit – da innemoraa!
...
¿Recuerdas, mi dulce Lucía,
la primera vez que hablamos?...
Era la fiesta – [del santuario] de la Schirannetta...
Nos encontramos – allí, en el atrio
Llevabas un vestido – todo de flores…
Para apresurarte – te pellizqué…
Te sonrojaste – mientras te miraba…
Me abofeteaste – recibí tu bofetada…
Pero tu mano [ lit. ' "pata" ' ] – era tan bonita
Que en mi cara – nunca me dolió...
Hicimos las paces – con una manzana pequeña,
un pez pequeño, un refresco – y un algodón de azúcar...
Te compré dos pezuñas – con un lazo...
Mi palabra – la aceptaste…
(tenía stock – tres vacas en el establo)
Y después de Pascua – nos casamos…
Ahora eres vieja – mi dulce Lucía,
y ya no puedo – hacer el tonto...
Pero cuando veo – la Schirannetta
todavía escucho los sonidos – ¡solía escuchar como tu San Valentín!