stringtranslate.com

Fernando Millini

Ferdinando Millini (1590-1644) fue un prelado católico romano que sirvió como obispo de Imola (1619-1644). [1]

Biografía

Ferdinando Millini nació en enero de 1590. [2] Era hijo ilegítimo de Paolo Millini, hermano del cardenal Giovanni Garzia Mellini . [3]

El 17 de junio de 1619, con tan solo 21 años, fue nombrado obispo de Imola por el papa Pablo V , para lo cual requirió una dispensa especial por estar por debajo de la edad canónica para la ordenación y consagración. Esta dispensa fue emitida el 26 de junio de 1619. [4] El 15 de septiembre de 1619, fue consagrado obispo por Giambattista Leni , obispo de Ferrara , con Ulpiano Volpi , arzobispo emérito de Chieti , y Francesco Sacrati , arzobispo titular de Damasco , sirviendo como co-consagradores . [2]

Poco después de tomar posesión de la diócesis de Imola, el obispo Millini realizó una visita general a la diócesis y luego, el 12 y 13 de abril de 1622, celebró un sínodo diocesano y publicó sus Constituciones. [5] Celebró un segundo sínodo el 15 de mayo de 1628, y nuevamente publicó las Constituciones. [6] Celebró un tercer sínodo en 1638. [7]

Redecoró el palacio episcopal de Imola con un estilo más elegante y construyó una villa campestre en Turano. Decoró la iglesia anexa. [8] Construyó una nueva iglesia para el convento de los Capuchinos. [9] Admitió a los eremitas de San Pedro de Pisa en la diócesis y les dio la iglesia de San José y la casa religiosa adyacente. [10]

Por encargo del papa Urbano VIII , medió con éxito las diferencias entre el duque de Módena y el duque de Parma. También actuó como intendente de las tropas papales que luchaban en el ducado de Ferrara. [11]

Ferdinando Millini sirvió como obispo de Imola hasta su muerte el 13 de junio de 1644. [12]

Siendo obispo, el 22 de abril de 1635, fue el principal co-consagrador de Stefano Durazzo , quien se convirtió en arzobispo de Génova (1635) y cardenal. [2]

Referencias

  1. ^ Gauchat, Patritius (Patrice) (1935). Hierarchia catholica medii et Recentioris aevi. vol. IV. Münster: Biblioteca Regensbergiana. pag. 209. (en latín)
  2. ^ abc Cheney, David M. "Bishop Ferdinando Millini". Catholic-Hierarchy.org . Consultado el 16 de junio de 2018 . [ autopublicado ]
  3. ^ Manzoni, Antonio María (1719). Episcoporum Corneliensium sine irnolensium historia (en latín). Faventii (Faenza): JA Archi. págs.360, 365.
  4. ^ Gauchat, pág. 209 nota 4.
  5. ^ Synodus diocesana Imolensis en Italia, sub Illistriss. et reverendiss. dd Ferdinando Millino, episcopo et comité, anno MDCXXII, die xij & xiij aprilis, adiecto in fine catalogo episcoporum Imolensis ecclesiae, de quibus memoria extat . Faventiae: typis Georgij Zarafallij MDCXXII (en latín). Manzoni, pág. 360.
  6. ^ Decreta synodi dioecesanae Imolen., sub illiustriss. & reverenda. dd Ferdinando Millino, episcopo & comite, anno Domini 1628, die 15 maij. Bononiae: apud Clementem Ferronium 1628.
  7. ^ JD Mansi (ed.), Sacrorum Conciliorum nova et amplissima collectionio, editio novissima, Tomus trigesimus sextuster (Arnhem-Leipzig: H. Welter 1924), pág. 227 (en latín). Zacarías, pág. 204.
  8. ^ Manzoni, págs. 360-361. Zacarías, Francesco Antonio (1820). Serie Episcoporum Forocorneliensium (en latín). vol. Tomo II. Imola: Beneccio. pag. 202.
  9. ^ Zaccaria, pág. 202.
  10. ^ Manzoni, pág. 364.
  11. ^ Manzoni, pág. 364: tum etiam cum ipsi uni militum annonae cura pro toto Ferrariae ducatu, saeviente inter Pontificem ac principes foederatos bello, ab eodem Urbano est demandata....
  12. ^ Manzoni, pág. 365. Gauchat, pág. 209.