Noble polaco
Daniel Czapliński , un noble polaco del escudo de armas de Drogosław . Fue un teniente de la Starosta de Chyhyryn y un rotmistrz en las fuerzas de la Mancomunidad de Polonia-Lituania . Es más conocido como un enemigo personal de Bohdan Khmelnytsky con quien tuvo una disputa sobre la propiedad y la esposa de Khmelnytsky, Helena Chmielnicka , la llamada " Helena de la estepa" (así la llamó Franciszek Rawita-Gawroński debido al conflicto). [1] Czapliński sedujo a la esposa de Chmielnicki, intentó matar a su hijo y organizó un intento de asesinato contra Khmelnytsky. [2] Esto a veces se considera como uno de los principales desencadenantes del Levantamiento de Khmelnytsky .
En 1649, durante la sublevación, participó en la defensa de Zbarazh (1649) y en la batalla de Berestechko (1651). En 1653 fue elegido diputado del Tribunal de la Corona por Lublin.
En la cultura popular
En la película A fuego y espada ( Ogniem i mieczem ) fue interpretado por Henryk Sienkiewicz . En la adaptación cinematográfica de la novela fue interpretado por Jerzy Bończak .
Bibliografía general
- J. Kaczmarczyk, Bohdan Chmielnicki , Łódź 1988, pág. 39–40.
Enlaces externos
Referencias
- ^ Bohdan Chmielnicki do elekcyi Jana Kazimierza, Lwów 1906, s. 146. Historia ta jest powszechnie znana i utrwalona zarówno przez późniejsze przekazy pamiętnikarskie, jak też przez historiografię przedmiotu i literaturę piękną. Czy jednak była prawdziwa? Czy nie została spreparowana w wiele lat po opisywanych wydarzeniach przez siedemnastowiecznych plotkarzy, którzy starali się wyjaśnić niejasne dla nich przyczyny osobistej tragedii przywódcy Kozaków, skłóconego zarówno z Czaplińskim, jak i ze swoją drugą żoną, notabene zabraną właśnie Czaplińskiemu, z którym była zamężna? (Władysław Serczyk, Na płonącej Ukrainie – dzieje kozaczyzny (1648–1651) Warszawa 1998, s. 41).
- ^ Descripción del ataque del propio relato de Khmelnytsky: Jechałem w kupie z pułkownikiem swojem. Zajechawszy mnie z tyłu, między wsią, w polu jeden żołnierz p. Daszewski, ciął mnie umyślnie szablą po szyjej, a że była u mnie misiurka, rozciął mi oną misiurkę na dłoń wszerz (...) Wymowę uczynił: „Jam – powiada – rozumiał, że to Tatarzyn”. A obok w wojsku z panami jechałem. Jeśliż to nie czyja umyślna sprawa? Cita de: W. Biernacki Żółte Wody, Korsuń 1648 , Bellona, Warszawa 2004.
